[Please scroll down for English.]
De soevereiniteit serie
Notitie 5: zuivering op alle niveaus
Mijn verslavingen of verslavende gedragingen en patronen verminderen. Echt, ik zeg het je eerlijk, op lichaamsniveau. Het verraste me. Sinds enige tijd werken mijn manieren om te verdoven niet meer, maar ik koos iedere minuut die het me wilde geven, niet instaat te stoppen. Wat er nu gebeurt lijkt een volgende fase, dat wat diep lag uit mijn cellen omhoog komt of gezuiverd wordt. Realiteit laat mij de triggers van mijn patronen zien wanneer ze plaatsvinden. Mijn verslavingen zijn suiker, televisie (voor het internet), films, nagelbijten, overeten en beroemdheden. Met een alcoholallergie (Asian glow), nooit gerookt hebben en mijn lichaam die geen haakjes heeft voor narcotica – alleen twee joints gedaan twintig jaar geleden in Thailand, daar ook nog – ben ik heel vatbaar voor verslavend gedrag.
Wat ik mij realiseer is door te kiezen voor soeverein zijn ik minder en minder noodzaak heb voor hetgeen het systeem mij mee probeert te indoctrineren, dat wat in mij gestopt is, wat mij is aangepraat en opzettelijk opgedrongen zelf te doen en ook op anderen over te brengen. Waarom verraste het mij? Voor mij is het de reikwijdte waarmee we naïef gehouden worden over het leven, wat mijn lichaam of systeem kan en wil verdragen en dat een ander soort helingsproces altijd beschikbaar is geweest. Ik vind het choquerend hoe ver en diep het gaat, met welke intentie en planning het plaatsvindt en de inzet en kennis en de hoeveelheid tijd die het kost. Ik geloofde volledig dat dat wat gepresenteerd werd de realiteit was en dat ik me alleen er op hoefde toeleggen. Wij zijn sensitief en ergens weten we dat als we doen wat ons gezegd wordt en de regels volgen, het niet klopt. Er toch in leven heeft haar effecten en consequenties. Mensen (wezens) zijn krachtig en hoogst waardevol, daarom de munteenheid waar sommigen controle over willen. Dit (wereldwijde) systeem waar we in leven is ontworpen om te gedijen op ons zijn in een staat van overleving, getraumatiseerd en verwijderd van onszelf. Er zijn vele manieren om ons geïndoctrineerd en er in te houden – het wordt al eeuwen bestudeerd.
Bij mij thuis merkten we op dat over tijd onze lichamen bepaald voedsel begonnen te signaleren en weigeren, voedsel (en tradities) waar we van genoten en naar uit keken. We kunnen niet meer zoveel tegelijk eten. Merken significante veranderingen in ons gemoed na het eten van sterk gesuikerd eten, kip of vleesproducten uit de supermarkt. Proeven en ruiken de chemicaliën in plaats van in de illusie trappen dat alles beter zou worden met en na dat eten. Er is rouw in het laten, want het gaf ons plezier of dat dachten we. Het doorzien van zaken en hoe ze werken maakt mij niet altijd blij. Ik mis onderdompelen in een museum- of theaterbezoek, luisteren naar muziek, fictie lezen, een chocolade-high krijgen. Al de dingen waarmee ik mij geïdentificeerde had. Ik ben aan het wennen aan de grotere realiteit waar ik mij nu bevindt.
Ik hang het idee niet aan dat gezondheid gemeten (en be- en veroordeeld) kan worden aan het fysieke alleen. Dat ik zwaarder ben is niet alleen door hetgeen ik wel of niet eet. Het heeft wel te maken met wat ik toelaat en tot mij neem. Onze lichamen of systemen zijn complex en intelligent. Ik beweer niet te weten hoe het werkt. Ik weet wel dat we weinig begrijpen van het leven en dat gezond worden op al je lichaam-, geest- en ziels-niveaus een uniek individueel proces is. Het kost tijd om het te bevatten en ontrafelen. Ik laat deze uitspraak hier: ‘We over-schatten wat we in één jaar kunnen bereiken, en we onder-schatten wat we in tien jaar kunnen.’
Blessings,
Merel
The Sovereignty Series
Note 5: purging on all levels
My addictions or addictive behaviors and patterns are diminishing. Seriously, I am telling you, on a bodily level. It took me by surprise. For awhile now my ways of numbing stopped working, but still I choose every second it would give me, not being able to stop. This now comes across as a next phase, like what lay deep is being lifted out of or purging from my cells, for it to leave me. Reality is showing me the triggers of my patterns occurring in real time. My drugs of choice are sugar, television (before internet), movies, nail biting, overeating and celebrities. With an alcohol allergy (Asian glow), never having smoked, and my body not having a hook for narcotics - only done two joints over 20 years ago in Thailand, of all places - I am actually very prone to addictive behavior.
What I realize is that by choosing to be more sovereign I have less and less need for what the system indoctrinated me with, the stuff that was put in me, which I was fooled and deliberately coerced into doing myself and reinforce also on others. Why would it take me by surprise? To me it is the level to which we are kept ignorant about real life, of what my body or system can and will endure, and that a different process of healing has always been available. I find it shocking how far and deep it goes, how intentional and planned it is, the level of commitment and knowledge and amount of time it takes. I wholeheartedly believed that what was being presented was reality and that all I had to do was apply myself. We are sensitive and somewhere know that when we do what we are told and follow the rules, that it does not add up. Still having it live in it, has its effects and consequences. Beings are powerful and highly valuable, therefor the very currency some seek to control. This (global) system we live in is designed to thrive on us being disconnected from ourselves and in a constant state of survival and being traumatized. There are many ways to keep us invested and indoctrinated – it has been studied over thousands of years.
In my house we noticed that over time our bodies are starting to signal and reject certain foods, foods (also traditions) we used to enjoy and looked forward to. We can not eat as much. Notice significant mood changes after eating for instance highly sugared foods, chicken or supermarket meat products. Taste and smell the chemicals rather than buy into the illusion of ‘this will make it better’. There is grief in letting be because it gave us pleasure, or we thought it did. Seeing through things and their workings does not always make me happy. I miss submerging into a visit to a museum or theater, listening to music, reading fiction, getting a chocolate high. All the stuff I identified with. Looking back it never delivered on its promises. I am adjusting to this greater reality I now find myself.
I do not adhere to the idea that health can be measured (and judged) on the physical alone. Me being larger is not solely due to what I do or do not eat. It does however have to with that which I allow and take in. Our bodies, systems are intelligent and complex. I do not pretend to know how it works. I do know that we do not understand much about life and that getting healthy on all levels of your body-mind-soul-spirit system is an uniquely individual process. It takes time to grasp and unravel. I leave this saying here: ‘We over-estimate what we can achieve in a year, we under-estimate what we can in ten years.’