[For English please scroll down.]
De soevereiniteit serie
Notitie 6: Ik
Dit is een open einde. Ik cirkel terug naar ik. Ik kan niet exact duiden wie of wat die ik is, wat het constante is dat ik voel, die observeert, overzicht heeft en kalm is. Ze is iemand die ik heb weggeduwd, ergens in een hoekje invloed had en ik leer kennen. Ik vind het met haar boeiender, want zij is, los van bewijzen, invloeden en erkenning van buitenaf.
“For once in our lives we can do whatever the fuck we want and see what happens.” Dit zegt het karakter Joy in aflevering 1 van de serie ‘Wanderlust’ (Netflix, 2018), wanneer ze in gesprek met haar man over hun falende seksleven een weg vooruit zoekt. Gary Douglas van Access Consciousness zegt dat we iedere 10 seconden opnieuw kunnen kiezen. Wanneer ik de hele boel hebt uitgekleed, ontdaan van ballast, kom ik hier uit. Wanneer waren ze van plan ons in te lichten dat we vrij en heel zijn? Dat naast de regels van de natuur alle andere kaders ter discussie staan? Ik mag vandaag kiezen voor uitgesproken en luid, en morgen het tegenovergestelde doen. Ik zit niet vast aan beslissingen die ik ooit wel of niet onbewust heb genomen. Ik hoef me door niks te laten identificeren of vastleggen. Dussss…. Wat ga ik doen met dit leven? Wat wil ik? Wat wil ik zeggen? Wat wil ik dat mijn leven bijdraagt? Wat wil ik zo meteen doen? Om te beginnen wil ik leren eerlijke conversaties te voeren waarbij ik kwetsbaar kan zijn omdat ik mijn eigen veiligheid ben. Ik schat mijn kansen op voluit leven tegenwoordig groter in dan toen ik bedolven zat onder overlevingsstrategieën.
Ik weet de weg naar mijn bron, zelfs als ik denk dat ik ze vergeten ben. Ergens besloten dat ik ok ben in de modder, de zon en stortregen, met windkracht 10, op blote voeten, in het duister en zonder uitzicht op wat of dat er iets gaat komen. Niet dat ik sta te juichen dat ik het meemaak. Ik haat het iedere keer. ‘Niet iedere positieve verandering begint positief,’ las ik vorige week. In geen enkele relatie – een ieder waarmee je in contact staat of bent, ook jezelf – zijn obstakels het probleem dat opgeruimd moet worden, of een oordeel dat het een slechte verbinding zou zijn. Eerder reinigingen en aanwijzingen waar verder open te gaan, aanmoedigingen om door te gaan om die wens voor liefde, intimiteit en connectie ervaren te kunnen vervullen. Als ik opereer vanuit de overtuiging dat iets aan mij nog gefikst moet worden, hoe harder ik dan aan mijzelf werk hoe meer afsplitsing ik in mijzelf creëer, hoe slechter ik mij over mijzelf voel. Als ik ‘s ochtends wakker word met een gevoel van nooit genoeg zijn en doen, dan vertrouw ik inmiddels dat het enkel het weer is. Zeg maar een mist van giffen bestaande uit onder andere aangeraakte trauma’s en patronen die een aanval uitvoeren op mijn eigen waarde en zelfbeeld.
Achter ieder succes van de een op de andere dag zit iemand die creatief en gedreven is, geploeterd heeft, gevallen is en doorzet. Door ballet weet ik om het er moeiteloos uit te laten zien er gedegen werk voor nodig is en vergaarde doorleefde kennis (anders dan ons educatiesysteem biedt, dat is op haar best enkel een opstap) om het tot leven te laten komen, een ziel te geven. Ik heb een hekel aan verhalen die gaan in de trant van: ‘En toen besloot ik alle datingapps van mijn mobiel te halen. Die avond danste mijn buurman door mijn voordeur en sindsdien zijn we samen.’ Of: ‘Mijn therapeut zei dat ik vanwege mijn ziekte mijn toekomstplannen moest aanpassen. Weken later kreeg ik plots een idee, pitchte die en dat was mijn eerste klant. Nu run ik een succesvol bedrijf en doe ik nog steeds waar mijn hart ligt.’ Ik roep: BS! Sprookjes van ‘happily ever after’. Of diegenen hebben een geweldige relatie met zichzelf en hun onderbewuste of intuïtie, of dit zijn volledig eendimensionale weergaven van hun leven. Het raakt aan het ingeprente idee dat het leven lineair zou zijn. Het reduceert alles tot één moment waarna alles op rolletjes loopt. Want ja, dan komen de juiste mensen op je pad, spelen je patronen en dergelijke je geen parten meer, heb je voor eens en altijd de code van het leven gekraakt. Zo niet dan ben je een kneus. Pfffff! Voor jaren probeerde ik mijn vinger er achter te krijgen, geobsedeerd door de gedachtegang: ‘… maar hoe doen ze dat dan? Hoe werkt dat?’ Ik stop met het bonken van mijn hoofd tegen die betonnen muur (ooit geleerd van Arjan Erkel - spreker, ondernemer en auteur; in 2002 ontvoert in Dagestan en 20 maanden ondergronds vastgehouden).
Toen ik begin dit jaar in het ijskoude water van een meertje in De Biesbosch stapte, had ik geen idee dat ik het vervolgens iedere week zou gaan doen. Er was geen vooropgezet plan en kan ieder moment veranderen. Voor nu wil ik het water in.
—
Dank voor het lezen. Nogmaals, een open einde. Wel het einde van deze serie van zes over soevereiniteit en autonomie, en wat je daar nou eigenlijk aan hebt. Mijn zoon schreef in een sinterklaasgedicht dat er nog een flink aantal nieuwsbrieven in het verschiet zijn en ik met mijn schrijven mensen verbindt en kan herenigen. Ik denk dat ik als Solid Ground ook weer Free Hugs ga doen en wat gesprekken op straat wil voeren met ‘Let’s sit and talk’.
Wil je mijn energiewerk steunen, het persoonlijke en collectieve werk dat ik doe om te delen en begeleiden? Dat kan door te doneren aan Solid Ground. Heel welkom en zou je mij er zeer mee helpen. Check mijn website voor meer informatie.
Ook de plek wanneer je mijn begeleiding wilt of bijvoorbeeld interesse hebt in het ontdekken en onderzoeken van jouw dromentaal. Voor dat laatste ben ik een platform aan het ontwikkelen.
Tot de volgende!
Blessings,
Merel
The Sovereignty Series
Note 5: I (me)
This is an open ending. I circle back to I. I can not pinpoint exactly who or what the I is, what the constant is I feel, who observes, has overview and is calm. She is someone I pushed away, somewhere in a corner still had influence and who I am getting to know. With her I find more interesting, because she is, clear of proof, influences and recognition from the outside.
“For once in our lives we can do whatever the fuck we want and see what happens.” This a line spoken by the character Joy in episode 1 of the series ‘Wanderlust’ (Netflix, 2018), when in conversation with her husband about their failing sex life she tries to find a way forward. Gary Douglas of Access Consciousness say we get to choose every 10 seconds. When I have stripped away everything, got rid of the excess, I wound up here. When were they going to inform us that we are free and whole? That next to the rules of nature all other perimeters are up for debate? Today I might choose outspoken and loud, tomorrow I can do the opposite. I am not bound to decisions I once may or may not made unaware. I do not have to let myself be defined or restricted by anything. So…. What am I going to do with this life? What do I want? What do I want to say? What do I want my life to contribute? What am I going to do after this moment? For starters I want to learn to have honest conversations in which I can be vulnerable because I am my own safety. I think my chances at living full out are greater these days then when I was smothered in survival strategies.
I know the way to my source, even when I think I have forgotten it. Somewhere decide that I am ok in the mud, the sun and pouring rain, with wind force 10, bare feet, in the dark and without a prospect of what or if something is coming. It is not that I am cheering that I get to go through it. I hate it every time. ‘Not all positive changes start of positive,’ I read last week. Obstacles are not in any relationship – anyone you are in contact with, also yourself – a problem to be sorted or a judgment that it is a bad connection. Rather cleansings and indications of where to open further, encouragements to keep going and fulfill that wish of to experience love, intimacy and connection. If I operate from the perspective that something still needs to be fixed, than the harder I work at myself the more separation I create within myself, the worse I will feel about myself. When I wake in the morning with the feeling of never being or doing enough, than I trust these days that it is only the weather. Call it a mist of toxins made up of triggered traumas and patterns who are launching an attack on my self-worth and self-image.
Behind every overnight success is someone who is creative and driven, who plowed through, has fallen and persists. Ballet taught me that in order for it to look effortless there needs to be solid work and gained lived knowledge (different from what our education system offers, which at best is only a stepping stone) to make it come alive and have a soul. I dislike stories that go something like: ‘And then I decided to take all the datingapps of my phone. That night my neighbor danced through my door and we have been together ever since.’ Or: ‘My therapist told me I had to change my plans for the future due to my illness. Weeks later I had an idea, I pitched it and that was my first client. Now I have a successful business and still do what I love.’ I call BS! Fairy tales of ‘happily ever after’. Or the people have amazing relationships with themselves and their subconscious or intuition, or these are one-dimensional takes on their lives. It touches upon the idea that life would be linear. It reduces everything to one moment after which all will run smoothly. Yes, because then all the right people will come to cross your path, patterns and such will be dealt with, you will have once and for all cracked the code to life. If not, you are a sad individual. Pffff! For years I was grasping, obsessed by the thought: ‘… but how do they do it? How does it work?’ I stop banging my head against that brick wall (picked up from Arjan Erkel - speaker, entrepreneur and author, kidnapped in 2002 in Dagestan and detained underground for 20 months).
When at the beginning of this year I stepped into the freezing waters of a small lake in De Biesbosch (nature reserve in NL), I had no idea I would be doing it every week. There was no predetermined plan and it can change at any moment. For now I want to go into the water.
—
Thank you for reading. Again, an open ending. Though the ending of this series of six about sovereignty and autonomy and what that entails. My son wrote in a Sinterklaas (Dutch holiday on December 5th) poem that I have a vast amount of newsletters still to come, and that I connect people with my writing and possibly re-connect. I think as Solid Ground I will do other Free Hugs and have some conversations on the street with ‘Let’s sit and talk’.
Would you like to support my energy work, the personal and collective work I do in order to share and guide? Than please consider to donate to Solid Ground. It would be very much appreciated, you would help me a lot. Check my website for more information.
Also the place if you would like to work with me or if for instance you are interested in discovering and developing your own dream language. I am working on a platform for the latter.
See you next time!