Fixen is voor auto's / Fixing is for cars
Nieuwsbrief 12 / Newsletter 12
[Please scroll down for English.]
Fixen is voor auto’s
Klik voor de volledige ervaring van deze nieuwsbrief op deze YouTube-link. De onderstaande tekst is de transcriptie van hetgeen je in mijn video hoort.
“Ik hou van bomen en de lucht er omheen. Ik hou van mijn lippen vlak boven de watergrens. Ik hou van nooit meer terugkomen en dan de cirkel terug maken. Ik wil vrij, ik wil immens vrij, ik wil mijn vrij. Ik wil alleen mijn vrij.”
Dit is wat ik weet: selfcare an sich is niks als het je niet in jouw innerlijke bron of kracht zet, niet verbind met jouw eeuwige of hogere ik. Ik heb het eerder gezegd: alle methoden en teachings zijn enkel een startpunt om jouw kracht aan te zwengelen daar waar je het hebt weggegeven, overschreeuwde, kleineerde of vergeten bent tot het punt dat je bent gaan geloven dat ze er niet eens meer is of nooit geweest is. Selfcare kan verzanden in een eindeloze herhaling van zetten. Niets van buitenaf – geen affirmatie, meditatie, body scan, journaling, massage, retreat, yogales, vrouwen- of mannencirkel, visualisatie, wandeling door het bos, koudwaterzwemmen of ijsbad – zal ooit afdoende zijn als je niet ergens connectie maakt en het waarachtig gaat leven. Het mag dan discipline heten, maar je zal iets blijven missen als jij het niet leven inblaast. Het is de interactie met jouw innerlijke bron die iets teweegbrengt. Van de Buteyko Methode leerde ik dat als een medicijn niet in de eerste 20 minuten verschil maakt, het niet het juiste is. Ook tijdens een acupunctuurbehandeling zo’n 12 jaar geleden die gericht was op het resetten van mijn blaasfunctie, liet de behandelaar weten dat mocht ik geen verandering opmerken na de eerste sessie, het geen zin had de andere twee keer ook te doen.
Overgave ligt in het besef en de acceptatie dat aan die innerlijke bron nooit iets mis is geweest. Persoonlijk heb ik inmiddels een heel menu aan dingen die ruimte maakt voor intuïtie waardoor wijsheid hoorbaar wordt, waarvan energieën gaan stromen. Ik weet hoe op te laden, waarmee ik weer in connectie kom met mijzelf en daarmee de wereld, hoe ik plezier en overvloed kan voelen. Ik weet ook hoe te saboteren als ik niet de enorme zelfkritiek en -haat opgeef. Meer en meer leer ik dat in mijn leven ik het voortouw heb te nemen. Dat is waar het echt interessant wordt. Dit is waarom ik zeg dat ik als wijze vrouw niet DE antwoorden heb. Mijn antwoorden zijn de jouwe niet.
Het is allemaal te doen om onze meeste unieke expressie. Drie jaar geleden gooide ik de boel om en zette mijzelf op de eerste plek in mijn leven. Het kleed werd onder mijn voeten vandaan getrokken om te kunnen zien waar ik mijzelf werkelijk verloochende, maskers had, afhankelijk was, vasthield aan mijn slachtofferschap en mij liet manipuleren. Niet zo fraai, wel broodnodig, want ik dacht dat ik er al was.
Zo sta ik hier met een improvisatie op de kop van de Wilhelminapier te Rotterdam. Tijd om weg te snijden wat niet meer past, het is voor mij de sphere van Severity. Al kreeg ik mijn ademhaling niet onder controle en bleef me gehaast voelen, ik doe niets liever dan vrij spelen, in dit geval in het openbaar dansen. Ik ben deze nieuwsbrief drie keer begonnen. Lappen tekst verdwenen pardoes weer in de digitale prullenbak. Het leek ontoereikend. Of dat ook zo was, is niet van belang. Ik voelde het zo. Of deze expressie het wel raakt… wat maakt het uit. Ik heb het gedaan. Iedere keer een stap.
Blessings,
Merel
Energy & Lifecycle Support Guide
connect@solidground-projects.nl
Fixing is for cars
Click for the full experience of this newsletter on this YouTube link. The following text is a transcription of what you hear in my video.
“I love trees and the air around them. I love having my lips just above water level. I love not returning and then circling back. I want free, I want immense free, I want my free. I only want my free.”
This is what I know: self care just as is nothing if it does not place you in your inner source or strength, not connect you with your eternal or higher self. I said it before: all methods and teachings are merely a starting point to restart your inner strength where you gave it away, belittled it, or forgot to the pint where you believe it is not there any more or never was. Self care can run into an endless repetition of moves. Nothing external – no affirmation, meditation, body scan, journaling, massage, retreat, yoga class, women’s or men’s circle, visualization, stroll through the woods, cold water swimming or ice bath – will ever be enough if you do not connect somewhere and live it. It maybe called discipline, but you will continue to miss something if you do not breath life into it. It is the interaction with your inner source which is the manifestation. I learned from the Buteyko Method that if a medicine does produce an effect in the first 20 minutes, it is not the right one. Likewise when I underwent an acupuncture treatment to reset my bladder function, the practitioner pointed out that if I did notice a change after the first session, it would not make sense to continue with the other two sessions.
Surrendering lies in the awareness and acceptance that there was nothing ever wrong with your inner source. Personally I have a whole menu of things that make room for intuition in order for wisdom to be heard, through which energies will flow again. I know how to recharge, what will make me reconnect with myself and thus the world, how to experience abundance and pleasure. I also know how to sabotage if I do not relinquish the self critic and hate. More and more I am learning that in my life I need to take the lead. That is where it really gets interesting. It is why I as a wise woman never say that I have THE answers. Mine are not yours.
It all comes to our most unique expression. Three years ago I changed gears and made myself my priority. The rug was pulled from underneath me to see where left myself, had masks, was dependent, held on to my victim-hood, and let myself be manipulated. Not pretty, though highly necessary, because I though I was accomplished.
So here I stand with an improvisation at the head of the Wilhelmina pier in Rotterdam. Time to cut away that which no longer suits, this week is the sphere of Severity for me. Although I could not get a handle on my breathing and kept a feeling of being rushed, I love playing freely, in this case dancing in public. I restarted this newsletter three times. Stretches of text were dumped in the digital bin. It seemed insufficient. If it was indeed the case, it is of no importance. I viewed it that way. If this expression hits the mark… what does it matter. I have done it. One step at a time.