Niks te delen / Nothing to share
Nieuwsbrief 17 / Newsletter 17
[Please scroll down for English.]
Niks te delen
Het zwijgen nam haar ruimte. Er leek veel te zeggen, maar er kwam geen nieuwsbrief. Het een na het ander woord viel dood op de grond of verdween gewoon. Tegen het kruis van ‘moet toevoegen, nieuw zijn, niet meer van hetzelfde’ blijft niets heel. Er is geen cirkel die rond gemaakt kan worden, met een strik er om. Een van mijn patronen is het creëren van het obstakel ‘tijd’. “Om dat te doen moet ik dagen, uren, ochtenden, weken blokken.”
Ik hoef niet te duiden of identificeren. Het is verfrissend hoeveel ruimte er is wanneer je je niet verhoudt tot iets anders dan je ware zelf. Iedere ochtend haal ik mij voor de geest aan wie ik mij wil spiegelen en dat ik vrij ben, speels, dapper, creatief, compassie en respect heb voor mijzelf en anderen. Het universum droeg mij geduldig tot ik besefte dat ik groter ben dan de trip waarin ik me met eindige kaders had vastgeklonken, daarna zou alleen dood zijn.
Twee filmpjes. Eentje waarbij ik durfde te vertragen. De ander van de minuten ervoor toen het alle kanten opging, ik mijn evenwicht verloor, silhouetten te zien zijn waar ik vernietigende oordelen over heb, stemmen hoorde die me aldoor zeggen dat ik ‘altijd zo beweeg, het niks is’.
filmpje 1
filmpje 2
Ik zou reiken en alles viel perfect op haar plek, als vanzelf. Voorheen dacht ik dat wanneer ik op mijzelf ging wonen ik een huis had te bouwen. Je ging dan spullen kopen, dat werd de inboedel, de basis. Een bank, keukenspullen, bed, handdoeken, lakens, eettafel, stoelen, kasten, bestek. Als ik ergens enthousiast van werd dan bombardeerde ik dat tot mijn smaak of stijl. Ooit zou ik ook in zo’n groot huis kunnen wonen en dan zou dat die fantastische plek zijn boven alle andere plekken. Onbewust scande ik rond naar waar ik DAT leven zou hebben.
De val is te denken dat ik het ergens uitvogel. Mag ik overmorgen iets anders vinden? Mag ik het ook niet weten, volgend jaar misschien? Levens en incarnaties verder zit ik tussen spullen en in beweging. Ik heb gekocht, weggedaan, weggegeven, weer andere dingen aangeschaft. Laatst een lading boeken weggedaan (vloeken in de kerk) en de keuken ontdaan van ‘misschien doe ik er ooit nog wat mee’. Ik gedij bij nieuwe energieën, beelden, geluiden, geuren. En natuurlijk water. Tarwewijk Rotterdam is de 16de plek waar ik woon. Iedere fase komt met een eigen perspectief. En mijn hemel, wat zijn er veel fases!
We zijn alweer in de herfst. Het gaat mij wat snel. Ervaar jij dat ook zo? Ik wou nog om 10 uur ‘s avonds in een weidse hemel de zon onder zien gaan.
Blessings,
Merel
Energy & Lifecycle Support Guide
connect@solidground-projects.nl
Wil je dat ik onafhankelijk door kan gaan met mijn werk? Je kunt bijdragen door te doneren. Je zou mij daar enorm mee helpen. Je kunt mij bereiken via: connect@solidground-projects.nl
Nothing to share
Silence took her space. There seemed to be a lot to say, but no newsletter came. One word after the other fell dead to the ground, or just vanished. Against the cross of ‘it has to add, be new, not more of the same’ nothing remains whole. There is no circle that can made complete, with a bow around it. One of my patterns is to create the obstacle of time. “To accomplish that I need to block days, hours, mornings, weeks.”
I don’t have to define or identify. It’s refreshing how much space there is when you don’t relate to anything but your true self. Every morning I bring to consciousness who I want to mirror and that I am free, playful, brave, creative, have compassion and respect for myself and others. The universe has cradled me patiently until I would realize I am bigger than the mind trip I had attached myself to with finite borders, after that there would only be death.
Two videos. One where I dared to slow down. The other of the minutes before that where it went all over the place, lost my balance, saw silhouettes I have devastating judgments about, hear voices telling me I ‘always move like that, it’s nothing’.
video 1
video 2
I would reach and all fell in its spot with perfection. Before I thought that when I started living on my own I would need to build a house. You would buy stuff, that became an inventory, the basis. A couch, kitchen appliances, bed, towels, sheets, dinner table, chairs, cupboards, cutlery. When I was enthusiastic about an item, I would label it being my style or taste. One day I would live in that big house and that would be the most fantastic location above all other. Subconsciously I scanned round to where I would have THAT life.
The pitfall is to think that somewhere I will figure it out. Am I allowed to think differently the day after tomorrow? Even not know, maybe next year? Some lives and incarnations along I sit between stuff and in motion. I have bought, got rid of, given away, bought other stuff. Recently I gave away a load of books (blasphemy) and sanitized my kitchen of ‘maybe some day I’ll use it again’. I thrive with new energies, images, sounds, smells. And of course water. The Tarwewijk Rotterdam is the 16th place I live in. Every phase comes with its own perspective. And my goodness are there many phases!
It’s autumn again. All goes a bit too fast to my liking. Do you experience that too? I still wanted to see the sun set in a fast sky at 10 pm.
Blessings,
Merel
Energy & Lifecycle Support Guide
connect@solidground-projects.nl
Would you like me to be able continue independently? You can contribute to this project, my work, by donating. Please contact me via: connect@solidground-projects.nl