[Please scroll down for English.]
VROUW
Ik ben even in de war… Nee, ik laat me in de war brengen. Beter: ik ben lang niet bewust geweest dat er spelletjes worden gespeeld die niet per se in het belang zijn van mij als individu en gemeenschap als geheel, al wordt dat wel zo voorgedaan en verkocht.
Een paar jaar geleden zei ik dat identificeren als vrouw in deze maatschappij een revolutionaire daad op zich is. Deze uitspraak heeft voor mij een andere betekenis gekregen en niet minder revolutionair. Terminologie wordt verwaterd, diffuus gemaakt en spreekt elkaar tegen. Vorige week bijvoorbeeld publiceerde de Daily Mail een artikel waarin leden van het Ecology and Evolutionary Biology (EEB) Language Project (financiering Amerika en Canada) voorstellen voortaan in de wetenschap ‘female’ te vervangen door ‘egg producing body’ om schadelijke terminologie tegen te gaan. Een man zou dan aangeduid moeten worden met ‘sperm producing body’. (FYI: Vrouwen produceren geen eitjes. Het eitje dat mij maakte is ontstaan toen mijn moeder groeide in de baarmoeder van mijn oma. Na de geboorte komen er geen eitjes niet meer bij en rijpt er eentje per maand.) Recent in een ander artikel wordt de suggestie opgegooid of vrouwen (hier met baarmoeder) die hersendood verklaard zijn mogelijk nog surrogaat kunnen zijn voor stellen die geen kinderen kunnen krijgen. Daarnaast zag ik in een campagne die adverteerde voor meer inclusie, dat je als hetero man onverdraagzaam bent als je geen seks wilt met een trans-vrouw die een ‘feminiene penis’ heeft. Wacht even, wacht even… Wat is het nou? Biologie of je gevoel wat je man of vrouw maakt?
Ik identificeer als vrouw. Nooit geen twijfel over gehad dat ik dat ben. Ik heb ‘feminiene’ vulva en borsten en leef het leven van wat we traditioneel een vrouw noemen. Op 7 december 1982 menstrueerde ik voor het eerst. Ik wist wat het was en dat het zou gaan gebeuren, omdat ik als meisje ben voorgelicht. Een half jaar later had ik cup D met zandloperfiguur. Met obstakels werd ik seksueel actief. Er kwamen labels gebaseerd op aannames. Straatintimidatie en seksueel geweld werden mijn deel. Na een miskraam heb ik op mijn 37ste voortgeplant. Ik mis in mijn moederschap ingebed zijn in een gemeenschap. Ik ben getrouwd geweest met een man – dat neem ik aan vanwege de aanwezigheid van een penis bij hem en ik twee keer zwanger werd na seks met hem door het bijbehorende sperma. Ik heb biologie en de heiligheid van (mijn vrouwelijke) seksualiteit niet op waarde geschat. Ik onderga mammografieën, echoscopieën en uitstrijkjes om mogelijk borst- en baarmoederhalskanker voor te zijn. Begin 40 zat ik in de premenopauze, om er op mijn 48ste met overgave in te gaan en met 51 uit te herrijzen als kakelverse Crone. Pas toen ik mijn grenzen ging aangeven, kwam ik thuis, thuis in mij.
Kan ik als ervaringsdeskundige zeggen wat een vrouw is? Nee, ik raak daar op dit moment nog in verstrikt. Ik geloof in een absolute waarheid, maar ben beïnvloed door manipulatie, indoctrinatie en hersenspoelen. Er hangt van alles aan zo’n vrouwenlijf en men vindt er steeds opnieuw veel van. We zijn nog niet eens uit over de soevereiniteit en autonomie van een mens en diens lichaam. Zeker die van een vrouw is een doorgaand gesprek waar jan en alleman tot aan de politiek en overheid toe, zich in mengt zonder dat er helderheid komt.
Wat is er gebeurd met praten, luisteren en een ander hun waarheid te laten ook al staat die 180 graden tegenover die van jezelf? Ik was voorheen in de veronderstelling dat inclusie betekende dat er ruimte voor iedereen en hun unieke zijn en uiting is. Niemand buiten sluiten, alle perspectieven mogen er zijn en representatie is belangrijk. Ik ben er achter dat dit altijd een verkooppraatje is geweest – niet dat inclusie niet zou bestaan – en dat het de afgelopen drie jaar verschoven is naar openlijk uitsluiten. De wereld lijkt gehuld in angst en onveiligheid, die diep onze huizen en levens zijn binnengedrongen en zelfs bedreigen. Polarisatie is enorm toegenomen waardoor we zelfs niet meer andermans visies of standpunten kunnen horen, om vervolgens huilend en gekwetst uit een raadzaal te lopen, of de ander te demoniseren en een of andere foob, wappie, complotdenker, extreemrechts of fascist te noemen. Verdeel en heers wordt met intentie aangewakkerd, de aanstichters blijven uit beeld.
Ik zet een streep in het zand. Ik werd vandaag wakker met het waarnemen van de behoefte naar verdoving in mijn lichaam en brein. Een nerveus vruchteloos zoeken omdat mijn patronen zich afvragen hoe ik anders de dag door moet komen. Tegelijk besefte ik dat ik op deze wijze functioneerde, onbewust van wat en waar vandaan ik letterlijk en figuurlijk dingen innam. Bij anderen zie ik een zelfde proces van laten en ontwikkelen plaatsvinden.
Binnenkort is het op 8 maart Internationale Vrouwendag en zal ik mijn vrouw-zijn vieren door onder andere te dansen met andere vrouwen aan de Kralingse Plas. Vorige nieuwsbrief deelde ik een foto van het geborduurd krachtzakje dat ik maakte voor Het Vliegende Tapijt van Women Connected (Rotterdam). Mijn krachtzakje is het entreekaartje voor deze voorstelling die ik 7 maart ga kijken. Het Vliegende Tapijt gaat over de zoektocht naar eigen identiteit en stelt de vraag waar je je thuis voelt, wat dat voor jou betekent.
Blessings,
Merel
---
Voor begeleiding van mij als Energy & Lifecycle Support Guide…
Om te doneren via een SOLID GROUND donatiekaart…
Voor deelname aan de workshopserie over het herkennen en ontwikkelen van jouw dromentaal…
Neem gerust met mij contact op, ook voor eventuele vragen, via:
connect@solidground-projects.nl
WOMAN
I am slightly confused… No, I am letting myself get confused. Better: for a while I was not aware that games are being played and not necessarily serving my interest or that of the community at large, though that is how it is being sold to us.
A few years ago I said that identifying as a woman in this society is a revolutionary act on its own. These words have changed meaning for me and not less revolutionary. Terminology is being watered down, made diffuse and contradictory. Last week for instance the Daily Mail published an article in which members of the Ecology and Evolutionary Biology (EEB) Language Project (funded by America and Canada) are suggesting that in science to replace ‘female’ for ‘egg producing body’ as part of a crackdown on harmful terminology. A male should than be addressed as a ‘sperm-producing body’. (FYI: Females do not produce eggs. The egg that made me developed in my mother while she was growing in my grandmother’s womb. After birth no eggs are added and one ripens each month.) Recently in another article the suggestion was offered that women (here with womb) who are declared brain-dead could still be surrogate for couples who can not have children. I also saw a campaign which advertised inclusion, that a heterosexual man is a bigot if he does not want sex with a trans-woman who has a ‘feminine penis’. Hold on, hold on… What is it? Biology or how you feel is what makes you man or woman?
I identify as woman. Never had any doubt to that is what I am. I have ‘feminine’ vulva and breasts and live a life of what we traditionally call a woman. On December 7, 1982 I menstruated for the first time. I knew what it was and that it was coming, because I was informed and prepared as a girl. A half a year later I had cup D and an hourglass figure. With difficulty I became sexually active. Labels based on assumptions appeared. Street harassment and sexual violence became part of my life. After a miscarriage I reproduced at 37. In my motherhood I miss being embedded in a community. I have been married to a man – I assume that on the basis of there being a penis on his side and that I got pregnant twice after sex with him with the accompanying sperm. I have undervalued biology and the sacredness of (my feminine) sexuality. I get mammograms, ultrasounds and smear tests to beat possible breast and cervical cancer. In my early forties I was premanopausal, to go into the real thing at 48 and rise at 51 as a fresh Crone. Only until I asserted my boundaries did I come home, home in me.
Can I as an expert with lived experience define what a woman is? No, at this time I still get mixed up. I believe in a absolute truth, but am influenced by manipulation, indoctrination and being brainwashed. There is so much attached to the female body and everyone keeps having opinions about it. We have not figured out sovereignty and autonomy of a human and their body. Certainly that of woman is an ongoing conversation in which everyone up to the government chimes in without it becoming clear.
What has happened to conversation, listening and letting the other have their truth even it is polar opposite to that of your own? Previously I assumed that inclusion meant there being room for everyone and their unique expression. Excluding no one, all perspectives are included and representation matters. I have discovered that has always been a sales pitch – not that inclusion does no exists – and the past three years it has moved to openly excluding. The world seems to be covered in fear and feels unsafe, that has deeply penetrated our homes and lives and even threatens it. Polarization has increased tremendously and we can not even hear other views and standpoints without crying and leaving a general governmental gathering, or demonize others and calling them a certain type of phobe, conspiracy theorist, extreme right or fascists. Divide and rule are fueled on with intent, the culprits stay out of view.
I draw a line in the sand. Today I woke being aware of a need in my body and brain to sedate. A nervous fruitless search because my patterns question how else I will get through the day. At the same time I realize that I functioned this way, unaware of what and where from I consumed literally and figuratively anything. I see the same kind of process of letting be and developing happening with others.
Soon it will be International Women’s Day on March 8 and I will celebrate me being a woman by dancing with other women at the Kralingse Plas. Last newsletter I shared a photo of an embroidered power pouch that I made for Het Vliegende Tapijt (flying carpet) of Women Connected (Rotterdam) My pouch is the ticket to that performance I will attend on March 7. Het Vliegende Tapijt is about the search for your identity and asks the question where you feel at home, what that means to you.
Blessings,
Merel
---